Kerst: Ouderwets offeren in de winter

Kerst: Ouderwets offeren in de winter

December staat grotendeels in het teken van het kerstfeest. Veel mensen gaan uit van de theorie dat Jezus werd geboren met Kerst. Wie wat meer op onderzoek gaat komt er al snel achter dat het kerstfeest paganistische wortels heeft. Rond 21 december is het midwinter, de kortste dag van het jaar en dat geeft al eeuwen aanleiding tot (bij)geloof en rituelen.

Kerst en offeren

Veel oude geloven gaan uit van offeren. Geschenken geven aan de Goden, om ze gunstig te stemmen en voorspoed te verkrijgen. Het grootste geschenk is leven (oftewel energie), dus om het meeste voordeel te behalen lijkt zo’n groot geschenk een goed idee. Mensen offeren we niet (meer) tegenwoordig, maar met dieren hebben de meeste mensen wat minder problemen.

Doden om het leven te vieren

Niet alleen zijn er rituele offeringen, ook gewone mensen doen er aan mee. Bij een groot en gezellig kerstdiner hoort tenslotte (veel) vlees toch? Van gourmet tot wildschotels, van konijn tot een uitgebreid visdiner: we doden en eten met graagte om feest te vieren en van het leven te genieten. En tegelijkertijd allicht wat geluk en voorspoed af te dwingen voor de koude, gure wintermaanden.

Dode bomen feest

Naast de vele dieren doden mensen graag nog wat meer leven: zo sterven er duizenden bomen. In vroegere tijden werd de mooiste, grootste boom versiert met licht en aanbeden. De boom overleefde de winter en werd groter en krachtiger, waarna de lente losbrak. Zoals mensen dat ook hoopten mee te maken. Tegenwoordig hakken we die bomen om en stofzuigen drie weken lang de naaldjes van het stervend groen op.

Verandering is vooruitgang

Gelukkig zijn er steeds meer mensen die beseffen dat levende wezens doodmaken niet tof is. En zeker geen garantie op voorspoed en geluk. Misschien is het een goed idee om geen geluk af te dwingen door pijn en lijden van anderen. Natuurlijk leven planten ook en zal je toch wel wat moeten eten. Maar laat ze in ieder geval niet onnodig lijden. Dat draagt tenslotte nooit bij aan de feestvreugde.